skim); juź w biblji jednak mylne: tar- Tischbier, 'piwo sto

skim); juź w biblji mimo wszystko mylne: tar- Tischbier, 'piwo stołowe'. viie (ciernie, Leopolita); »tamek się taśma, tasiemka, 'pas, galon, ob?ane 9 i 1 T tata — telbuch 567 szywka', stosuje się w 18. wieku zwa ziela, Stańko 1472 r.); od (jak szlak) i o'śladzie drogi*:»taśmę tęga, tuga (p. tęga). wziąwszy po nich«; tasiemiec; po­ tchntjć, tchnienie, tchnący, tcha­ życzka polsko-ruska z tur. taśma. wica, p. dech. tchórz, jest i tórz z tfórz, 1650 r., tata, od 15. wieku wypisywane: tato!, z mnóstwo zdrobniałemi, które zwierzę 'putorius foetidus'; rus. chor* tu pomijam; podtatusiały; »czekaj z tchor*; nazwa ogólnie słowiańska, tatka latka«; słowo dziecięce, ogólno przeniesiona i na człowieka: tchó­ słowiańskie, nieraz w nieco odmien­ rzyć, tchórzliwy; p. dech; przyro­ nej postaci (rus. i tjatja, serb. bułg. stek -or, jak w komor, sikora itp. łajko i tejko, a odmienną odmianę, ogólną, tebinki, tybinki, tabinki, tebienki, p. ciotka).Prasłowo; ind. tata- i tāta-, od uprzęży wierzchowcowej, niby grec. tata i tetta, łac. tata, celt. tał,'troki'; samoczynnie rus. tiebienki; dziś lit. fētis, titis, têwas, 'ojciec', prus. we zwrocie: » dostaniesz po tebintetis, 'dziadek'. U nas i łatek. Nie kach*; z tur. tébêngū. technik, technika, wkońcu od słowo to, lecz ogólnoludzki wy­ grec. techne, 'sztuka'. krzyknik, jak papa itp. tecz, 'punkt', p tknąć; rus. tocz Tatarzy, »od Tatar*; liczba poj. w tocz, toczka; w 16. wieku, u Gór­ Tatarzyn i Tatar; od owej nazwy nickiego i i . Por. wstecz. koczowników przezwano ziela i ro­ śliny: tatarak, 'acorus', tatarskie tedy, z dawnego tegdy i tegda ziele r. 1472 i 1500; tatarka, 'pp- (jak kiedy z kiegdy); cerk. tûgūda, lygonum', r. 1472, ^tatarka albo t . j . tâ z dwoma przyrostkami :-#(#) i -d(a), ponieważ w przysłówkach narasta­ poganka* r. 1500 (i w ia,c.pagana, nie przyrostków zwykłe; por. cerk. paganica, samoczynnie niem. Heidekorn), i u Węgrów tatarka; w 15. togy,bvig.toga(wa), togaz(i), cerk.